فانوس

اسمانی خالی از ستاره..

خانه ای دور از غم همسایه..

شادی های زورکی..مردمی پولکی..مهر و لطف آبکی..

این شده غصه ی این روز ادما..

شده نتیجه ی خواب مردما..

کاش شمعی در میان مردمان پیدا شود..

تا که روشن شود این ظلمت و تاریکی شهر..

(فانوس)